Ja dat is het zeker, zowel wat COVID betreft als wat ons eigen leven betreft. Onze Monkey-man heeft ruim een week in de kliniek gelegen met een botulisme vergiftiging. Dit had hij opgelopen door eten van besmet vlees. Hij en zijn zus hadden het een week afzonderlijk van elkaar gegeten uit dezelfde pot so to speak. Zijn prachtige zus heeft het echter niet gehaald. Met enorm groot verdriet heeft de eigenaresse afscheid moeten nemen van een veel te jonge hond in de bloei van haar leven. Het is een enorme pijn en verdriet en machteloosheid om zo je dierbare vriendin te moeten verliezen.
Monkey echter heeft een week hard gevochten en hij heeft het wel gehaald. Een week lag hij dag en nacht in de kliniek moesten we hem missen. Zijn reflexen werkte wel maar zenuwen werkte niet en daarom kon hij niet staan, zitten of lopen/bewegen. Hij lag 24 uur plat behalve kop en staart, dat bewoog wel. EMR. CT Scan, bloedonderzoeken, niks was aanwijsbaar op een defect in zijn body, geen erfelijk iets. Na ruim een week en vele onderzoeken mocht hij naar huis want ze konden niks voor hem doen.
Thuis aangekomen moesten we hem naar buiten tillen om te plassen en hadden we een tilharnas aangeschaft. Donderdag avond kwam hij thuis en zondag ging hij de eerste keer proberen te staan vanuit zit. En zo ging het langzaam beter. Hij kreeg een osteopathie behandeling met acupunctuur. Hij werd gemasseerd om de toxische stoffen uit zijn lichaam te verdrijven als vrienden dienst en werd behandelt door Equi Health Center (PEMF) pulserende elektromagnetische veldtherapie . En ook hier werd ik geholpen door lieve vrienden daar ik geen vervoer heb. Vele mensen hebben me geholpen met vervoer naar de kliniek en andere onderzoeken met Monkey en alle hulp ben ik dankbaar voor. Ik noem verder geen namen want dan vergeet ik ook niemand.
Maar iedereen die hielp en meeleefde , hartelijk dank, zonder jullie was het heel zwaar geweest.
Veel liefs van Monkey en mezelf en met dierbare herinneringen denken we aan Seña, zijn zus die voor altijd met Monkey versmolten blijft , de geliefde zus van Monkey die hij altijd nog herkende aan de geur als ze in de wei was geweest en hij dat niet kon weten. Met ongelooflijk verdriet en medeleven leven we mee met Maria de eigenaresse van Seña. Het verdriet en gemis is enorm. Ooit hoop ik dat tranen veranderen in herinneringen die verdraagzaam en mooi zijn. ❤️❤️❤️
